مدیر

مشاور عزیز، من و همکارم «لیز» زیاد از رئیس‌مان خوشمان نمی‌آید اما رابطه‌مان با او کمی با هم متفاوت است. لیز و مدیرم با هم کنار نمی‌آیند و همه کارکنان شرکت این را می‌دانند. به نظرم رفتارشان غیرحرفه‌ای است و نتوانسته‌اند این بی‌علاقگی را درست مدیریت کنند. اما در مورد من قضیه فرق دارد. من […]

مشاور عزیز، من مشکلی در محل کارم دارم که نمی‌دانم چطور حلش کنم. هر وقت با رئیسم قرار جلسه می‌گذارم، جلسه را یا کنسل می‌کند، یا به زمان دیگری موکول می‌کند. او یکی از اعضای ارشد سازمان است و سرش خیلی شلوغ است. معمولا ۵۰ درصد قرارهایمان را به وقت دیگری موکول می‌کند، حتی بیشتر.

مشاور عزیز، محیط کار من در کل جای خوبی است اما خیلی‌ها پشت سر هم حرف می‌زنند یا گلایه می‌کنند. با صدای بلند حرف می‌زنند. رفت و آمد هم در شرکتمان زیاد است. بدتر از همه اینکه، بعضی از کارکنان، تمام‌وقت در شرکت کار می‌کنند (از جمله خود من)، در حالی که بعضی دیگر، می‌آیند

مشاور عزیز، من شغلم و همکارانم را از خیلی جهات دوست دارم. حتی از کار کردن برای رئیسم لذت می‌برم اما یک مشکل وجود دارد: او خیلی آدم منفی است و اهل باندبازی است و هر کسی را به دایره نزدیکانش راه نمی‌دهد. شرکت ما خیلی کوچک است و بیشتر همکارانم، از جمله خود من،

مشاور عزیز، رئیس من یک آدم زورگوست و عادت دارد داد بزند. به‌نظرم او فکر می‌کند داد زدن سر آدم‌ها، تنها راه جلب اعتمادشان است. او داد می‌زند چون می‌خواهد به همه بگوید «اینجا همه‌کاره منم. » که البته این روشش جواب نمی‌دهد. اتفاقا همه فکر می‌کنند او روی هیچ چیزی تسلط ندارد. به نظر

مشاور عزیز، من مسوول برنامه‌ریزی کنفرانس‌ها و جلسات آموزشی هستم. سرپرستم، «آنه»، مادری مجرد است و پسری ۱۰ ساله دارد به نام «جیک» که شرایطش خاص است و نیاز به مراقبت دارد. آنه نتوانسته فرد قابل اعتمادی را پیدا کند که جیک را بعد از ساعات مدرسه یا آخر هفته‌ها به او بسپارد و به

مشاور عزیز، من در یک شرکت کوچک غیرانتفاعی کار می‌کنم. برای واحد ما، یک سرپرست جدید آورده‌اند به نام «جین». او دوست‌داشتنی است، اما کنار آمدن با سبک مدیریت او واقعا سخت است. در هر چیزی دخالت می‌کند و همه تصمیم‌ها را خودش می‌گیرد. البته مشکل اصلی این نیست. مشکل این است که جین با

مشاور عزیز، از وقتی کرونا آمده، کار ما در شرکت دو برابر شده است. من تازه اینجا استخدام شده‌ام (از ماه فوریه) و نیروهای تیم ما، نصف شده‌اند. به جای چهار نفر، شدیم دو نفر. فعلا دورکاری می‌کنیم و دست‌کم تا یک ماه دیگر، اوضاع به همین منوال است. من و همکارم برای آنکه به

مشاور عزیز، بارها پیش آمده که مدیرم، پروژه‌ای را به من می‌سپارد ولی راه و چاهش را یادم نمی‌دهد. وقتی از او سوال می‌پرسم، کلافه می‌شود و می‌گوید «خودت راهش را پیدا کن.» من تمام تلاشم را می‌کنم. اما وقتی پروژه را تحویلش می‌دهم، می‌گوید که کارها را آن‌طور‌که او می‌خواسته انجام نداده‌ام و اقرار

مشاور عزیز، بیش از یک سال است که به‌عنوان منشی و سپس مسوول هماهنگی برای یک شرکت کوچک کار می‌‌کنم که کلا ۴ نفریم. جای خوبی است و رئیسم برایم ارزش قائل است اما حس می‌‌کنم وقتش است که از اینجا بروم. در طول روز، کار زیادی نیست که انجام دهم و این برایم کسل‌‌کننده