آیا باید به مدیرمان بگوییم که دنبال یک کار دیگر هستیم؟

پاسخ مشاور:

دوست عزیز، کسب‌‌وکارهای خیلی کوچک، معمولا هنجارهای خاص خودشان را دارند که در شرکت‌های بزرگ رایج نیست. کار کردن در چنین جایی حتی برای افراد حرفه‌‌ای سخت است اما برای کسانی که تازه اول مسیر شغلی‌شان هستند، خطرناک است چون ملاکی برای تشخیص غلط و درست‌‌ها نداری.

این را می‌‌گویم چون این راهش نیست. معمولا وقتی کارمندی به‌دنبال کار در شرکت دیگری می‌گردد، خیلی محتاطانه عمل می‌‌کند. آدم‌‌ها معمولا کارفرمایشان را در جریان نمی‌‌گذارند، چون شاید عواقبی داشته باشد. مثلا ممکن است زودتر از موعدی که قصد داشتی استعفا دهی، اخراجت کنند (به این دلیل که فکر می‌‌کنند وفادار نیستی که این مسخره است اما اتفاق می‌‌افتد. یا مجبورت می‌‌کنند تاریخ رفتنت را مشخص کنی). یا ممکن است اگر شرکت تصمیم به تعدیل نیرو بگیرد، تو اولین نفر در لیست باشی و به تو بگویند: «تو که به هر حال می‌‌خواستی بروی. » یا پروژه‌های مهم را به تو نسپارند چون فکر می‌‌کنند ممکن است نصفه و نیمه رها کنی و بروی. به همین خاطر، آدم‌‌ها معمولا وقتی با جایی قرار مصاحبه دارند به مدیرانشان نمی‌‌گویند. البته استثنا هم هست. بعضی از مدیران به کارمندشان اطمینان‌خاطر می‌‌دهند که با این موضوع، مشکلی ندارند. طراحی بعضی از شغل‌‌ها طوری است که کوتاه‌‌مدت هستند و کاملا رایج است که بعد از فلان مدت، به‌دنبال کار دیگر بگردی. اما در کل، رسم بر این است که این موضوع (دنبال کار گشتن تو)، ربطی به کارفرما ندارد و وظیفه نداری به او بگویی. ظاهرا رئیست این پیام را دریافت نمی‌‌کند و می‌‌ترسم فکر کند حق دارد در کارت سرک بکشد. اگر بخواهم منصفانه بگویم، به نظرم خودت شروعش کردی. وقتی پارسال به او گفتی که می‌خواهی بروی، انگار در را به رویش باز کردی و او را قاطی ماجرا کردی. او هم طوری قاطی ماجرا شد که اصلا منطقی نیست. او حق ندارد بداند که با کجا مصاحبه می‌‌کنی. و حق ندارد هر بار، برای متقاعد کردن تو به ماندن، پافشاری کند. اگر ماشین زمان داشتیم، به تو می‌‌گفتم که به عقب برگردی و از همان ابتدا، جلوی زبانت را بگیری. لزومی نداشت او بداند دنبال کار هستی. و حالا هم لزومی ندارد هر بار که به مصاحبه می‌‌روی، او خبردار شود. فکر کنم دوست نداری دروغ بگویی و اگر راستش را بگویی، راحت‌‌تری. اما او با رفتارهایش نشان داده که راستگویی، گزینه بهتر نیست چون هر بار که به او می‌‌گویی، بازجویی‌‌ات می‌‌کند. بنابراین، از تو می‌‌خواهم همان چیزی را بگویی که بیشتر آدم‌‌ها وقتی به مصاحبه می‌‌روند می‌گویند: «قرار دارم» و اگر جزئیات را جویا شد بگو: «مساله شخصی پیش آمده که باید به آن رسیدگی کنم. » یا سعی کن قرار مصاحبه‌‌ها را قبل یا بعد از ساعات کار بگذاری یا مثلا در ساعت ناهار. اما اگر مدیریت، راه را بسته و اجازه نمی‌‌دهد جواب سربالا دهی، چاره‌‌ای نداری جز اینکه یک داستان سرهم کنی. بعضی‌‌ها می‌‌گویند وقت دندان‌‌پزشکی دارند چون معمولا درست کردن دندان‌ها چند جلسه طول می‌‌کشد.

احتمالا این تغییر رویکرد باعث می‌‌شود مدیرت یا کلا سوال نپرسد یا کمتر بپرسد. اگر باز هم سعی کرد تو را به ماندن در شرکت متقاعد کند بگو: «واقعا سپاسگزارم که برایم ارزش قائلید. ممنونم. مطمئنم که یک روز باید بروم اما بدانید اگر آن روز فرارسید، به اولین کسی که می‌‌گویم، شما هستید. » اگر اصرار کرد که دلیل رفتنت به یک شرکت بزرگ‌‌تر را بگویی، وارد این بحث نشو. ظاهرا او قبلا حاضر نشده دلایل منطقی تو را بپذیرد پس دلیلی ندارد این گفت‌وگو را دوباره تکرار کنی. اما از آنجا که دوست نداری دلخور شود، اگر واقعا مجبوری جواب دهی، هیچ ایرادی ندارد اگر بگویی: «نظر شما برایم واقعا ارزشمند است و قدردانتان هستم. ممنون. » البته به این معنا نیست که با او موافقی یا کاری که او می‌‌خواهد را انجام می‌‌دهی. تو فقط می‌‌خواهی رفتار دیپلماتیک داشته باشی چون کسی که چک حقوقت را امضا می‌‌کند، در کاری دخالت می‌‌کند که ربطی به او ندارد. و باز هم می‌‌گویم. این طبیعی نیست. در شغل‌‌های آینده، بهتر است اگر خواستی دنبال کار بگردی، این کار را کاملا مخفیانه انجام دهی.

1. در مورد پیشنهاداتی که مشاوران خارجی ارائه کرده‌اند، قبل از پذیرش و به‌کارگیری این پیشنهادات، بررسی کنید که آیا با توجه به شرایط و بافت اجتماعی - اقتصادی کشورمان، اجرای این پیشنهاد به مصلحت است. این وبلاگ مسئولیتی در قبال کاربرد این پیشنهادات توسط خوانندگان ندارد.
2. لطفا نظرات و تجربیاتتان را با خوانندگان وبلاگ در میان بگذارید.