باز هم بحث شیرین نابرابری و این بار مطلبی از سایت وزین ترجمان با عنوان هیچکس به خاطر شایستگی‌هایش میلیاردر نمی‌شود:
کتاب ۷۵۳ صفحه‌ای پیکتی، سرمایه در قرن بیست‌ویکم، در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و در سراسر جهان ۲.۵ میلیون نسخه از آن فروش رفت و کمک کرد نابرابری به یکی از موضوعات خبری جهان تبدیل شود. اما احتمالاً جدیدترین کتابش که قطورتر هم هست، سرمایه و ایدئولوژی، تأثیرگذارتر هم باشد. این کتاب به واقع تاریخ جهانی نابرابری است و داستان‌هایی که جوامع برای توجیه آن می‌سرایند، از هند پیشامدرن گرفته تا ایالات متحده در دوران دونالد ترامپ. این کتاب درست شبیه خشمی است علیه نابرابری (و کتاب قبلی پیکتی مسبب بخشی از این خشم است) که به نقطۀ جوش نزدیک می‌شود. خشمی که برنی سندرز رقیب کابینۀ مستقر نیز به آن اشاره کرد.
سرمایه و ایدئولوژی مبتنی بر این استدلال دیرینۀ پیکتی است که نابرابری از ۱۹۸۰ به این سو در جهان شدت گرفت. این کتاب راه‌حل‌های جدی‌ای مطرح می‌کند. پیکتی خواهان اِعمال ۹۰ درصد مالیات بر ثروت، بر هر چیزی است که بیش از یک میلیارد دلار می‌ارزد، و بیانی نوستالژیک دربارۀ دهه‌های پساجنگ دارد که نرخ نهایی مالیات بر درآمد بالا در بریتانیا و ایالات متحده ۸۰ درصد بود.
بعید میدونم فرصت کنم این کتاب رو بخونم ولی امیدوارم به زودی خلاصه اش رو به روایت همیشه شیرین علی بندری از بی پلاس بشنوم. چند روز پیش بعد از نهار این بحث رو با یکی از دوستان در میون گذاشتم، گفت در این صورت هیچکس انگیزه ای برای ایجاد کسب و کار بزرگ و استارت آپ جدید پیدا نمی کنه. جواب دم دستی منم این بود که موسس IKEA (کمپراد) علی رغم نرخ بالای مالیات در سوئد، باز هم یکی از ثروتمندترین آدمهای جهان بود. یا اگه از امثال جف بزوس مالیات ۹۰ درصدی بگیرن، ثروت ۱۵۰ میلیارد دلاری الانش میشه ۱۵ میلیارد دلار. عوضش کلی بی خانمان آمریکایی از فقر نجات پیدا می کنند.
البته معلومه میلیاردرها نمی شینن که این ایده های قشنگ اجرایی شن و سعی میکنند با لابی هایی که دارند مانع تصویب این جور چیزها میشن، ولی ما هم باید سعیمون رو کنیم که یه روز خوب بیاد.
جهت مشاهده تصویر بزرگ، روی تصویر بالا کلیک کنید.