سئوال:
مشاور عزیز، من برای یک شرکت بزرگ کار می‌کنم و همه کارکنان غیرکلیدی در حال حاضر در خانه کار می‌کنند. دو تا بچه کوچک دارم که آنها هم تمام مدت خانه‌اند چون مهدکودک‌ها تعطیلند. اما همسرم باید به سر کار برود و به همین خاطر، در کل روز من باید مراقب بچه‌ها باشم. طی این مدت، سعی کردم شرایط را طوری مدیریت کنم که صبح‌ها، قبل از آنکه همسرم از خانه برود یا موقع خواب بعد از ظهر بچه‌ها، کارهایم را تمام کنم و وقتی دارند بازی می‌کنند، به ایمیل‌های کاری جواب دهم.
اما هفته آینده قرار است جلسه کارکنان به‌صورت از راه دور برگزار شود. این جلسات معمولا بیشتر از دو ساعت طول می‌کشند و نمی‌دانم با بچه‌ها چه کار کنم. شاید بتوانم بچه سه‌ساله‌ام را بخوابانم، هرچند معمولا در آن ساعت‌ها نمی‌خوابد. ولی حتی اگر بخوابد، نمی‌دانم اگر بیدار شود و من وسط جلسه باشم، چه کار کنم. آن یکی، هفت ماهش است و هر بار بخوابانمش، بیشتر از ۴۵ دقیقه نمی‌خوابد. من و رئیسم با هم رابطه نزدیکی نداریم. او آدم سختگیری است و من تنها کارمند واحدمان هستم که بچه دارم. به خاطر کرونا و حفظ فاصله اجتماعی، نمی‌توانم پرستار بچه استخدام کنم. می‌دانم باید با مدیرم صحبت کنم. به نظر شما به او چه بگویم؟
پاسخ مشاور:
دوست عزیز، در این مدت، سوالات زیادی درباره مشکلات کار کردن در قرنطینه از من پرسیده‌اند. پس از پاسخ به سوال تو، به چند سوال دیگر که بسیاری از مخاطبها پرسیده‌اند هم جواب می‌دهم. اما برگردیم به سوال تو. در حال حاضر، خیلی‌ها در شرایط تو هستند. این روزها، شرایط اصلا عادی نیست که از تو انتظار داشته باشند هنگام کار از خانه، بچه‌ها را به پرستار بسپری. مدرسه‌ها تعطیلند و کارفرماها سعی می‌کنند زیاد به کارمندانی که بچه دارند، سخت نگیرند. با اینکه تو تنها کارمند واحدتان هستی که بچه داری، به احتمال زیاد، رئیست می‌داند که این روزها کارفرماها باید انعطاف‌پذیرتر باشند. پس اگر جای تو بودم، رک و پوست‌کنده می‌گفتم: «من یک نوزاد و یک بچه ۳ ساله دارم و ساکت کردن آنها برای ۲ ساعت، شدنی نیست. سعی می‌کنم طی جلسه، صدا را از سمت خودم میوت کنم اما احتمالا گاهی مجبور خواهم شد بروم و به آنها رسیدگی کنم.» یا اگر ترجیح می‌دهی کلا در جلسه شرکت نکنی، بگو: «چون مهدکودک‌ها تعطیلند، من مجبورم برنامه‌هایم را با شیفت‌های کاری همسرم و ساعت خواب بچه‌ها تنظیم کنم. بسته به اینکه بچه کوچکم در چه شرایطی باشد، ممکن است نتوانم در جلسه شرکت کنم. اگر نتوانستم، آیا امکانش هست که بعد از جلسه، من را از طریق ایمیل در جریان گفت‌وگوها بگذارید؟»
حالا بیا بپردازیم به سوالات متداول مخاطبان. یکی از مخاطبانم، نوشته که او و اعضای تیمش در حال حاضر تعطیل شده‌اند و در خانه کار می‌کنند. آنها هر روز صبح، از طریق تماس تصویری با هم جلسه تشکیل می‌دهند و به هم گزارش می‌دهند. او می‌گوید: «یکی از همکارها، موقع جلسات می‌گوید دوربین لپ‌تاپش کار نمی‌کند اما تصویر طوری است که انگار خودش ویدئو را غیرفعال کرده چون اسمش روی صفحه می‌آید. آیا در این اوضاع، چنین رفتاری درست است؟ شاید من غیرمنطقی‌ام، اما این رفتارش اذیتم می‌کند و قصد دارم از او بخواهم که به جای لپ‌تاپ، از گوشی‌اش استفاده کند.» پاسخ: اجازه بده دوربینش خاموش باشد. بعضی‌ها جلوی دوربین واقعا معذب می‌شوند و در این اوضاع که همه به اندازه کافی استرس دارند، چرا استرس را بیشتر کنیم؟ ویدئو قطعا مزیت‌هایی دارد، اما نه آنقدر که بخواهیم به خاطرش، به دیگران استرس دهیم. به‌علاوه، خیلی‌ها به خاطر هزینه اینترنت یا مشکلات پهنای باند، ویدئو را خاموش می‌کنند. یا شاید فضای خانه‌اش کوچک است و همخانه‌اش هم مثل او در خانه کار می‌کند و نمی‌خواهد تصویرش را کسی ببیند. یا دلایل دیگر. زیاد به او سخت نگیر.
یکی دیگر از مخاطبها می‌گوید که اخیرا به او شغلی پیشنهاد شده است. او می‌گوید: «مدت‌ها قبل از این بحران، با آن شرکت مصاحبه کرده بودم. اما حالا نامه پیشنهادشان را دریافت و آن را امضا کردم. از آنجا که محل کار فعلی‌ام، از همه کارمندها خواسته که از خانه کار کنیم، نمی‌توانم این موضوع را حضوری به رئیس و همکارانم بگویم. می‌دانم که باید از قبل به آنها اطلاع دهم اما گفتن این خبر در کنفرانس‌های ویدئویی، زیاد جالب نیست، به خصوص که به خاطر مساله کرونا، به اندازه کافی در این جلسات، هرج و مرج هست. چطور اول به رئیسم و سپس به تیمم اطلاع دهم که قصد دارم استعفا دهم؟» پاسخ: خبر را از طریق تلفن به رئیست بگو (یا از طریق تماس ویدئویی، اگر معمولا این‌جوری در تماسید). در شرایط عادی، اگر مثلا محل کارت از بقیه دور بود، دقیقا باید همین‌طوری به آنها اطلاع می‌دادی و حالا هم اوضاع به همان شکل است. رئیست درک خواهد کرد که چاره دیگری نداری. اینکه چطور به همکارانت اطلاع دهی، به خودت بستگی دارد. اگر اعلام خبر در یکی از جلسات ویدئویی، به هرج و مرج و شلوغی‌ها اضافه می‌کند، می‌توانی به تک‌تک آنها زنگ بزنی یا ایمیل بفرستی. زیاد نگران این نباش که چطور به آنها خبر بدهی. مشکلی پیش نمی‌آید!
و اما یکی از مخاطبها گفته که به دلیل بحران کرونا، شرکتشان تعدیل نیرو کرده و او کارش را از دست داده است. او می‌گوید: «در مصاحبه‌های آینده، چطور و با چه ادبیاتی برایشان توضیح دهم که علت بیکار شدنم، مشکلات مربوط به کرونا بوده؟» پاسخ: لازم نیست نگران این باشی که دلیلش را چطور توضیح دهی. در مورد تعدیل نیرو، بیشتر اوقات لازم نیست زیاد توضیح دهی. در بسیاری از مواقع، همین جمله کفایت می‌کند: «شرکت، بعضی از جایگاه‌های شغلی را حذف کرد و من هم جزو افرادی بودم که شغلم را از دست دادم. » در مورد خودت، کافی است بگویی: «شرکت ما به دلیل شیوع کرونا، عذر من و بسیاری از کارکنان دیگر را خواست. » هر کس این جمله را بشنود، کاملا آن را درک می‌کند و چیز عجیب و غیرمعمولی نیست.
- در مورد پیشنهاداتی که مشاوران خارجی ارائه کرده‌اند، قبل از پذیرش و به‌کارگیری این پیشنهادات، بررسی کنید که آیا با توجه به شرایط و بافت اجتماعی - اقتصادی کشورمان، اجرای این پیشنهاد به مصلحت است. این وبلاگ مسئولیتی در قبال کاربرد این پیشنهادات توسط خوانندگان ندارد.
- لطفا نظرات و تجربیاتتان را با خوانندگان وبلاگ در میان بگذارید.