سوالات متداول کارکنان در دوره بحران کرونا

پاسخ مشاور:

دوست عزیز، به‌عنوان ستون‌نویس و مشاور باید بگویم که طی این مدت، هر ایمیلی دریافت کردم در مورد کرونا بوده. خیلی‌ها نگرانند که این بحران و توصیه‌ها در مورد فاصله اجتماعی، روی شغل و نحوه کار کردنشان تاثیر بگذارد. بعضی شرکت‌ها همه کارکنان را به خانه فرستادند تا از خانه کار کنند. بعضی‌ها هم انگار نه انگار که اتفاقی افتاده و انتظار دارند کارمندها مثل قبل، هر روز سر کار حاضر شوند. بعضی‌ها سوال‌های پیش پا افتاده می‌پرسند (چرا همکارم در طول تماس‌های تصویری، علنا سیگار می‌کشد؟). بعضی‌ها سوالات سخت‌تری می‌پرسند (آیا در حوزه کاری ما، جذب نیرو صورت خواهد گرفت؟). خیلی‌ها به‌دلیل تعدیل نیرو شغل خود را از دست داده‌اند و در این اوضاع نابسامان، دنبال کار می‌گردند. شرایط سختی است. اما بگذار اول به سوال تو جواب دهم و سپس با هم به سوالات متداولی که این روزها به کَرّات دریافت کردم پاسخ می‌دهیم. سیاست شرکت شما، سیاست چندان جالبی نیست. تو ممکن است چند روز، آلوده به ویروس باشی، اما نشانه‌های مریضی را نداشته باشی. در آن مدت، با همه همکاران در ارتباط بوده‌ای و این‌طوری ممکن است بقیه را هم به خطر بیندازی. حالت ایده‌آلش این است که همه کارکنان با هم جمع شوید و از مدیران بخواهید که سیاست بهتری اتخاذ کنند که اگر کسی «می‌تواند» از خانه کار کند، به خانه برود. به آنها گوشزد کنید که اگر حالا احتیاط نکنند (یعنی حتی‌المقدور، جداسازی افراد از طریق دورکاری)، بعدها اگر ویروس در کل سازمان پخش شود، دردسرش خیلی بیشتر خواهد بود. اگر در شرکتتان، تعداد افرادی که می‌توانند از خانه کار کنند، زیاد نیست و تو یکی از معدود افرادی هستی که این امکان را داری، ممکن است نگران شوی و فکر کنی آیا هنوز می‌توانی درخواست کنی یا نه. جوابم به تو این است: بله! می‌توانی. در واقع با این کارت، به بقیه هم کمک می‌کنی. به آنها بگو که هر چه تعداد افرادی که به شرکت می‌آیند کمتر باشد، ریسک بیماری برای کسانی که مجبورند بیایند، کمتر می‌شود.

و اما سوالات مخاطبان. یکی از سوالات این است: «آیا درحال‌حاضر شرکت‌ها نیرو جذب می‌کنند؟». این سوال را یکی از مخاطبان پرسیده که به تازگی به شهری نقل مکان کرده و با اینکه هنوز از شغل قبلی خود استعفا نداده و دورکاری می‌کند، دوست دارد در محل اقامت جدیدش، یک کار دیگر پیدا کند. اما چون بسیاری از سازمان‌ها تعطیل کرده‌اند، نگران است که پس از پایان بحران، شرکت‌ها به‌دلیل کمبود بودجه یا غیاب کارکنان واحدهای استخدام، نتوانند نیرو جذب کنند. در پاسخ باید گفت، بعضی از شرکت‌ها هنوز هم دارند استخدام می‌کنند. این کاملا به صنعت مربوطه بستگی دارد. بسیاری از شرکت‌ها فعلا پا در هوا و بلاتکلیفند. استخدام‌ در بعضی جاها متوقف شده. خیلی‌ها نگران تعطیلی کسب‌وکارشان هستند. اما این، بدین معنا نیست که دست روی دست بگذاری. اگر آگهی‌ای دیدی که به نظرت جذاب بود، اقدام کن. البته خودت را برای یکسری چیزها آماده کن، مثلا روند کند زمان‌بندی‌ها، لغو آگهی‌ها در وسط فرآیند استخدام، مصاحبه از راه دور و چیزهایی از این قبیل.

یکی دیگر از مخاطب‌ها که مدیریت تیم کوچکی را بر عهده دارد، به‌دلیل شیوع کرونا، کارمندها را به خانه فرستاده و از آنها خواسته دورکاری کنند. او می‌پرسد: «حجم کاری که از آنها می‌خواهم چقدر باید باشد؟ معقولش چقدر است؟». آنها الان یک هفته است که در خانه کار می‌کنند. او می‌گوید: «قبلا هم پیش آمده بود که از خانه کار کنیم، اما برای یکی دو روز. حالا که برای مدتی این رویه ادامه دارد، چقدر کار از آنها می‌توانم بخواهم؟ کلی کار داریم، اما آیا می‌توانم از آنها انتظار داشته باشم که در خانه هم همان‌قدر که در محل کار هستند بازدهی داشته باشند؟ چون در محل کار به همه چیز دسترسی دارند، مثل فایل‌ها و تجهیزات. بعضی از کارکنانم بچه دارند که مدرسه‌هایشان تعطیل شده و در خانه‌اند. دلم نمی‌خواهد در حقشان بی‌انصافی کنم اما نمی‌دانم در این شرایط، چه کار کنم. » پاسخ این سوال مثبت است. شرایط مثل همیشه نیست. مدیران باید در مورد اولویت‌هایشان تجدیدنظر کنند. چیزهایی که شاید چند ماه پیش، مهم بود، شاید الان آن‌قدرها هم مهم نباشد. به همه چیز از یک زاویه جدید نگاه کن و ببین چه چیزهایی را می‌توانی به تناسب شرایط، تغییر دهی و چه چیزهایی واقعا در اولویتند. تلاش کن که کارها و فعالیت‌ها تداوم داشته باشد اما انتظاراتت نباید مثل قبل باشد. سعی کن انعطاف‌پذیری را به حداکثر برسانی. در شرایط عادی، شاید به کارمندت اجازه ندهی همزمان با کار، از بچه‌اش مراقبت کند اما الان باید انتظاراتت را واقع‌بینانه‌تر کنی. مردم این روزها با خیلی چیزها درگیرند و برای حفظ سلامت روحی خود، بیشتر به استراحت نیاز دارند. هر چه انعطاف‌پذیری بیشتر، بهتر.

یکی دیگر پرسیده: «من سال‌هاست که آلرژی فصلی شدید دارم. آسم هم دارم. این چیز جدیدی نیست. این موقع سال، همیشه عطسه و سرفه می‌کنم. تمام درمان‌های لازم را انجام می‌دهم و کار دیگری از دستم برنمی‌آید. حتی به‌خاطر شرایط بحرانی کرونا، هر روز دمای بدنم را چک می‌کنم. اما دوست ندارم همکارانم به‌خاطر اینکه «با وجود مریضی» به شرکت می‌آیم، اذیت شوند و با توجه به شرایط فعلی، به آنها کاملا حق می‌دهم. اما من هر کاری از دستم بر می‌آمده انجام داده‌ام که علائم آلرژی را کنترل کنم. چطور این شرایط را مدیریت کنم؟» پاسخ: در شرایط عادی، نباید وضعیت سلامتی خود را برای همکارانت توضیح‌دهی اما درحال‌حاضر، همه ما روی سلامتی کسانی که اطرافمان هستند حساس‌تر شده‌ایم و این کاملا قابل درک است. پس فعلا بهتر است هر بار که عطسه یا سرفه کردی، به آنها بگویی: «آلرژی دارم! مریض نیستم» و این را تکرار کنی. حتی با وجود این، ممکن است با خودشان بگویند «از کجا مطمئن است؟» پس بهتر است فاصله‌ات را با آنها رعایت کنی، محیط اطرافت را مرتبا تمیز کنی و تمهیدات بهداشتی، از جمله روش صحیح شست‌وشوی دست‌هایت را تمرین کنی.

1. در مورد پیشنهاداتی که مشاوران خارجی ارائه کرده‌اند، قبل از پذیرش و به‌کارگیری این پیشنهادات، بررسی کنید که آیا با توجه به شرایط و بافت اجتماعی - اقتصادی کشورمان، اجرای این پیشنهاد به مصلحت است. این وبلاگ مسئولیتی در قبال کاربرد این پیشنهادات توسط خوانندگان ندارد.
2. لطفا نظرات و تجربیاتتان را با خوانندگان وبلاگ در میان بگذارید.