آلیسون گرین

مشاور عزیز، من شغلم و همکارانم را از خیلی جهات دوست دارم. حتی از کار کردن برای رئیسم لذت می‌برم اما یک مشکل وجود دارد: او خیلی آدم منفی است و اهل باندبازی است و هر کسی را به دایره نزدیکانش راه نمی‌دهد. شرکت ما خیلی کوچک است و بیشتر همکارانم، از جمله خود من، […]

مشاور عزیز، بیش از ۱۰ سال است که در یک موسسه فرهنگی معتبر کار می‌کنم. بارها به من گفته‌اند که وجود من در تیم، حیاتی است و اگر نباشم، همه چیز به هم می‌ریزد. دو سال است که می‌گویند «می‌خواهیم ارتقایت دهیم. » بعد می‌گویند: «صبر کن تا سال بعد که هم ارتقا بگیری هم

مشاور عزیز، رئیس من یک آدم زورگوست و عادت دارد داد بزند. به‌نظرم او فکر می‌کند داد زدن سر آدم‌ها، تنها راه جلب اعتمادشان است. او داد می‌زند چون می‌خواهد به همه بگوید «اینجا همه‌کاره منم. » که البته این روشش جواب نمی‌دهد. اتفاقا همه فکر می‌کنند او روی هیچ چیزی تسلط ندارد. به نظر

مشاور عزیز، من مدیریت چند کارمند را بر عهده دارم که یکی از آنها، مشکلات رفتاری دارد. «کوین» چند سالی است که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده و آرزو دارد مدیر شود. وقتی استخدام شد، تا چند ماه اول کارش عالی بود. مشکل، کیفیت کار او نیست. مشکل از یک سال پیش شروع شد که من

مشاور عزیز، مدتی است برای استخدام در یک شرکت، با آنها چند دور مصاحبه کرده‌ام اما هر بار که به نقطه‌ای می‌رسیم که قاعدتا باید تصمیمشان را بگیرند، با من قرار جلسه می‌گذارند با حضور اعضای ارشد سازمان. اگر بگویم این فرآیند «طولانی شده»، حق مطلب را ادا نکرده‌ام. مصاحبه سوم که با حضور دو

مشاور عزیز، آیا برای کسی که در جلسه مصاحبه دست و پایش را گم می‌کند توصیه‌ای دارید؟ من رزومه‌ام خوب است و تقریبا برای هر جایی که رزومه می‌فرستم، برای مصاحبه با من تماس می‌گیرند. اما متاسفانه، دچار اختلال استرسی پس از سانحه (PTSD) هستم و هر بار که مصاحبه دارم، بلااستثنا از صبحش دچار

مشاور عزیز، از وقتی ویروس کرونا همه‌گیر شده، شرکت ما این دستورالعمل‌ها را ابلاغ کرده: «اگر بیمارید، در خانه بمانید. اگر با کسی در ارتباط هستید که اخیرا به یکی از مناطق ریسک بالا، سفر کرده یا تستش مثبت بوده، در خانه بمانید. به سفر یا دورهمی نروید. اگر خودتان یا یکی از اعضای خانواده‌تان،

مشاور عزیز، من برای یک شرکت بزرگ کار می‌کنم و همه کارکنان غیرکلیدی در حال حاضر در خانه کار می‌کنند. دو تا بچه کوچک دارم که آنها هم تمام مدت خانه‌اند چون مهدکودک‌ها تعطیلند. اما همسرم باید به سر کار برود و به همین خاطر، در کل روز من باید مراقب بچه‌ها باشم. طی این

مشاور عزیز، چند هفته قبل از شروع بحران کرونا، قصد داشتم به یکی از کارکنانم که عملکردش مشکل دارد، بگویم که باید در یک «دوره بهبود عملکرد» شرکت کند. قبلا در گزارش‌های ارزیابی، نگرانی‌هایم درباره عملکردش را عنوان کرده بودم. گاهی پیشرفت‌هایی از او می‌بینم اما پس از مدت کوتاهی، دوباره اشتباهاتش را تکرار می‌کند.

مشاور عزیز، من مسوول برنامه‌ریزی کنفرانس‌ها و جلسات آموزشی هستم. سرپرستم، «آنه»، مادری مجرد است و پسری ۱۰ ساله دارد به نام «جیک» که شرایطش خاص است و نیاز به مراقبت دارد. آنه نتوانسته فرد قابل اعتمادی را پیدا کند که جیک را بعد از ساعات مدرسه یا آخر هفته‌ها به او بسپارد و به