مدیر

مشاور عزیز، من در واحد بازاریابی یک شرکت بزرگ کار می‌کنم. برای استخدام، مجبور به نقل مکان به این شهر شدم. طی یک سال و نیم اشتغالم در اینجا، دورکار بوده‌ام. هیچ آشنایی در این شهر ندارم. ولی چون اینجا فرصت خوبی برای پیشرفت بود و از مدیر استخدام و بقیه تیم خوشم آمد، شغل

مشاور عزیز، شش سال است که در یک خیریه به‌عنوان دست‌اندرکار حقیقی کار می‌کنم. با همکارانم رابطه خوبی دارم و هر جا امکانش باشد، با هم همکاری داریم اما پروژه‌هایمان کاملا انفرادی است. همیشه دوست داشتم شغلی داشته باشم که به مدیریت افراد و رهبری سازمانی مرتبط باشد. کار فعلی‌ام را خوب بلدم اما وقتی

مشاور عزیز، حدود هشت ماه پیش کارم را در یک شرکت جدید شروع کردم. اولش هیجان داشتم چون عنوان شغلی و مسوولیت‌هایم زیاد شده بود که همین، من را به اهداف شغلی آینده‌ام نزدیک‌تر می‌کرد. اما بعدا دیدم که آن شغل با چیزی که به من گفته بودند خیلی فرق دارد و من اصلا از

مشاور عزیز، رئیس من «کیت» از من بازخورد خواسته. مشکل اینجاست که او مدیر خوبی نیست. وقتی از او بازخورد می‌خواهیم جواب ‌نمی‌دهد و اسنادی که برای انجام کارمان نیاز داریم در اختیارمان قرار نمی‌دهد. بعد از کوره در می‌رود چون فلان کار را مطابق میلش انجام نداده‌ایم (که اگر به ما بازخورد می‌داد، قطعا

مشاور عزیز، مدیر من همیشه به سختی استرسش را کنترل می‌کرد اما از وقتی کرونا آمده، بدتر هم شده. طی ماه گذشته در هر جلسه دونفره‌ای که داشته‌ایم به‌نوعی این حس را به من منتقل کرده که به شدت تحت فشار و استرس است. مثلا وقتی از او می‌پرسم «حالتان چطور است؟»، آهی می‌کشد، سرش

مشاور عزیز، سه ماه بعد از اینکه وارد شغل جدیدم شدم، سمتم را حذف کردند. خوشبختانه در همان شرکت و در یک واحد دیگر، یک شغل قراردادی به من پیشنهاد دادند. وقتی وارد واحد جدید شدم و رئیسم «کری» را ملاقات کردم، حس کردم کار‌کردن با او سخت است و وقتی رفتارش را با بقیه

مشاور عزیز، امسال کار جدیدم را شروع کردم و عاشقش هستم. این همان شغلی است که سال‌ها آرزویش را داشتم، همکارانم مهربان هستند و رئیس حمایتگری دارم به خصوص وقتی مدت کوتاهی پس از شروع به کار، یکی از اعضای خانواده‌ام بیمار شد و به مرخصی نیاز داشتم. حالا دارم فکر می‌کنم برای تعطیلات چه

مشاور عزیز، من به‌عنوان منشی برای تیم توسعه یک مرکز غیرانتفاعی کار می‌کنم. مدیرم «جین»، که بانفوذترین فرد سازمان است، هیچ‌وقت از من قدردانی نمی‌کند. هرگز. در رفع اشتباهاتم خیلی کمکم می‌کند و اصلا اهل تنبیه کردن نیست. اما هیچ‌وقت بابت کارهایی که درست انجام می‌دهم از من تشکر نکرده و وقتی یک کاری را