آیا اخراج شدن مزیتی هم دارد؟

سئوال:

مشاور عزیز، سال گذشته، همزمان که موقعیت شغلی‌ام به خطر افتاده بود، با ستون شما در فوربس آشنا شدم. رئیسم استعفا داد و شرکت، یک مدیر جدید به نام «تام» استخدام کرد که زندگی ما را به فنا داد.

هدف تام این بود که سرسختی اش را به صاحب شرکت ثابت کند. او یک مدیر مستبد بود. از همان لحظه‌ای که پشت میز مدیریت نشست، شروع به انتقاد و زورگویی به من و همکارانم کرد. سه ماه پس از ورود تام، تصمیم گرفتم دنبال کار بگردم. همه تلاشم را کردم تا قبل از اینکه تام اخراجم کند، یک شغل جدید پیدا کنم. برای همین تا جایی که می‌توانستم مصاحبه کردم. اما موفق نشدم. تام بدون اطلاع قبلی اخراجم کرد (البته حسم به من می‌گفت که دیر یا زود این اتفاق می‌افتد و باید بروم).

خوشبختانه در همان هفته‌ای که اخراج شدم، یک پیشنهاد شغلی دریافت کردم و یک هفته بعد، یک پیشنهاد دیگر. شغل جدیدم از زمین تا آسمان با شغل سابقم فرق دارد. همکارانم باهوش‌تر و مهربان‌ترند. سطح مدیریت شرکت به مراتب بالاتر است. این شغل از هر جهتی از شغل سابقم بهتر است. هفت ماه پس از استخدامم در این شرکت، یک نمایشگاه تجاری برگزار شد و من به مدت سه روز، مسوول غرفه شرکت بودم. یک شب، با همکارانم که حدود ۱۰ نفر می‌شدیم، برای شام دور هم جمع شدیم. یکی از همکارانم پرسید: «چطور شد که از شرکت قبلی بیرون آمدی؟». من هم داستان خودم و تام را تعریف کردم. یکی از همکارانم که در میز بغلی نشسته بود، شروع کرد به خندیدن. و در حالی که می‌خندید، گفت: «تام راندولف اخراجت کرده؟ او رئیس من را هم اخراج کرده!». من رئیس او را نمی‌شناختم اما ده دقیقه بعد، در همان رستوران او را دیدم. همکارانم بی‌صبرانه منتظر بودند تا به رئیسشان بگویند که تام، کارمند جدید (که من باشم) را هم اخراج کرده. از قرار معلوم، همه آنها تام را می‌شناختند و داستان‌های فراوانی درباره سبک مدیریتی‌اش شنیده بودند. شاید برایتان عجیب باشد اما اخراج شدن توسط تام، به من اعتبار داد! وقتی همکارانم، من را به خاطر اینکه توسط بدترین مدیر دنیا اخراج شده بودم، تشویق کردند، اعتماد به نفس گرفتم.

مکالمه کوتاه سر میز شام به من یادآوری کرد که دیگران چقدر راحت می‌توانند ذهنیت ما را نسبت به خودمان تغییر دهند. درست است که تام آدمی نبود که برایش احترام قائل شوم اما اینکه او این قدرت را داشت که اخراجم کند (و نهایتا این کار را کرد)، باعث شده بود احساس آزردگی کنم. اما صحبت‌های آن شب در رستوران باعث شد این ذهنیت در من تغییر کند.

اخراج شدن نه تنها بد نبود، بلکه فوق العاده بود، از چند جهت. اولا، ترسم از اخراج شدن باعث شد زودتر و جسورانه‌تر از همیشه به دنبال کار بگردم. دوما، اخراج شدن توسط تام به من یادآوری کرد که من و کارت ویزیتم یکی نیستیم. من ارزشمندم، چه شغل داشته باشم چه نداشته باشم. و در نهایت اینکه، اخراج شدن باعث شد چشم‌هایم باز شود و بپذیرم که تعیین مسیر شغلی‌ام بر عهده خودم است. آدمی مثل تام می‌تواند در زندگی هر کسی ظاهر شود. هر کسی ممکن است چیزی را که من تجربه کردم، تجربه کند. فهمیدم که موقعیت من، اصلا غیر عادی نیست. و این درسی است که یاد گرفتم. از این به بعد در مسیر شغلی‌ام در کمال آگاهی و هوشیاری خواهم بود.