آیا باید رئیسم را در جریان مشکلات شخصی خود قرار دهم؟

پاسخ مشاور:

دوست عزیز، اولا، امیدوارم خوب باشی و مشکلت زود حل شود. من معتقدم که باید با رئیست صحبت کنی. به نفع هر دویتان است که او بداند در زندگی شخصی‌‌‌ات چه می‌‌‌گذرد که روی تو هم تاثیر گذاشته. این‌طوری، اگر متوجه رفتاری غیرمعمول از تو شود، از قبل دلیلش را می‌‌‌داند و دچار سوءتعبیر نمی‌شود. اما اگر نگویی، ممکن است ذهنش، جاهای خالی را پر کند و به این نتیجه برسد که تو، به دلایلی مثل فرسودگی یا نارضایتی یا تصمیم به استعفا، دیگر دل به کار نمی‌دهی. یا گمانه‌‌‌زنی‌‌‌های دیگر.

لازم نیست جزئیات بدهی. کافی است بگویی: «می‌‌‌خواستم بدانید که در حال حاضر در زندگی شخصی‌‌‌ام استرس زیادی را تحمل می‌‌‌کنم. سعی دارم آن را حل کنم اما دوست داشتم در جریان باشید که اگر چیزی از نظرتان غیرعادی آمد، بدانید دلیلش چیست». مدیری که به حریم خصوصی کارمندش احترام می‌‌‌گذارد، مجبورت نمی‌‌‌کند جزئیات بدهی اما اگر رئیس تو، جزئیات خواست، بگو: «موضوعی نیست که بخواهم آن را در محل کار باز کنم اما ممنونم که نگرانید». گاهی وقتی کسی جزئیات می‌‌‌خواهد، نیتش فضولی نیست بلکه بیشتر نگران است. پس یک جواب دیگر این است که بگویی لازم نیست نگران باشد. مثلا بگو: «چیز نگران‌‌‌کننده‌‌‌ای نیست و در بلندمدت، درست می‌شود. فقط کمی زمان می‌‌‌برد تا آن را رفع و رجوع کنم». البته فقط در صورتی این را بگو که حقیقت داشته باشد. نباید واقعیت را کم‌‌‌اهمیت جلوه دهی.

قبل از این گفت‌وگو، به این فکر کن که آیا درخواست خاصی داری یا نه. مثلا شاید دوست داشته باشی فعلا پروژه اختیاری جدیدی به تو نسپارند یا بعضی از وظایف غیرضروری را به بعد موکول کنند. یا شاید ترجیح دهی بدون آمادگی، صحبت کنی و گفت‌وگو مسیر خودش را پیدا کند اما در هر صورت، بهتر است رئیست بداند که فعلا مثل سابق، توانایی انجام وظایف اضافی را نداری تا اگر پیشنهادی را رد کردی، تعجب نکند.

بعضی درخواست‌‌‌ها در این شرایط کاملا منطقی هستند. تو که درخواست مرخصی یک روز در میان نداری. فقط می‌‌‌گویی: «اتفاقی در زندگی شخصی‌‌‌ام افتاده و می‌‌‌خواهم درباره تاثیراتش روی کار و توانایی‌‌‌ام، واقع‌‌‌بین باشم.»

و صادقانه بگویم، حتی اگر درخواستی داری که کمتر منطقی است، باز هم بهتر است نیازهایت را مطرح و درباره راه‌حل صحبت کنی، به جای اینکه مشکلی حل نشده باقی بماند و رئیست، خودش به تنهایی نتیجه‌‌‌گیری کند. اما باز هم می‌‌‌گویم؛ نیازهای تو در این گروه قرار نمی‌گیرد و کاملا منطقی است.

به نظرم بزرگ‌ترین مانع تو این است که فکر می‌‌‌کنی ماجرای شخصی، با وجهه حرفه‌‌‌ایت همخوانی ندارد اما به تو اطمینان می‌‌‌دهم که داری اشتباه می‌‌‌کنی. هیچ اشکالی ندارد که انسان باشی و استرس‌‌‌های معمول یک انسان را تجربه کنی و این اصلا غیرحرفه‌‌‌ای نیست. مدیران از این ماجراها زیاد از کارمندها می‌‌‌شنوند. مردم انواع و اقسام مشکلات را خارج از محیط کار تجربه می‌کنند، از مریضی گرفته تا طلاق و مسائل حقوقی. زندگی همین است. پس صحبت از این چیزها، بخشی از وظایف عادی یک مدیر است.

اتفاقا اگر خودت صحبت را به میان بیاوری، این‌طور به نظر خواهد رسید که «بیشتر» به شرایط اشراف داری و آن را تحت کنترل داری چون اقدام به گفت‌وگو، یعنی خودآگاه، هشیار و جسور هستی، نه آدمی که نه حواسش به اشتباهاتش است، نه اهمیت می‌دهد. همه این‌‌‌ها دلایل خوبی هستند. پس با رئیست حتما صحبت کن.

1. در مورد پیشنهاداتی که مشاوران خارجی ارائه کرده‌اند، قبل از پذیرش و به‌کارگیری این پیشنهادات، بررسی کنید که آیا با توجه به شرایط و بافت اجتماعی - اقتصادی کشورمان، اجرای این پیشنهاد به مصلحت است. این وبلاگ مسئولیتی در قبال کاربرد این پیشنهادات توسط خوانندگان ندارد.
2. لطفا نظرات و تجربیاتتان را با خوانندگان وبلاگ در میان بگذارید.