چند روز پیش فهرست بهترین فیلمهای ۲۰۲۰ رو در وبلاگ یک پزشک مرور می کردم، که با این فیلم درام آشنا شدم، باز هم داستان نامکرر استثمار و نابرابری، این بار در خود انگلیس. فیلم داستان زندگی یه زوج حدودا ۴۰−۵۰ ساله و دو فرزندشونه. هر دو روزی حدودا ۱۴ ساعت کار میکنند تا بتونن قرضهاشون رو پس بدن، پولی پس انداز کنند و خونه بخرن. قصد لو دادن فیلم رو ندارم، ولی پیشنهاد میکنم حتما این فیلم تلخ رو ببینید.
حالا این رو بگذارید کنار این پیشنهاد توماس پیکتی:
در حال حاضر، نیمی از جمعیت، چیزی به ارث نمی‌برند. من نوعی «ارثیه برای همه» را مدنظر دارم. در سن ۲۵ سالگی، همۀ انسان‌ها چیزی در حدود ۱۲۰ هزار یورو به عنوان «اعانۀ سرمایه» دریافت میکنند که معادل ۶۰ درصد دارایی هر فرانسوی بزرگسال است. این پول می‌تواند برای خرید خانه به کار گرفته شود، که به نوبه خود از تقسیم جامعه به کسانی که نسل اندر نسل مستأجر بوده‌اند و کسانی که نسل اندر نسل موجر هستند، جلوگیری می‌کند. همچنین این «اعانه سرمایه» مردم را به راه اندازی کسب و کار تشویق می‌کند و این انگیزه را در دل کارکنان ایجاد می‌کند که سهام شرکت‌های خود را بخرند. تأمین مالی «اعانۀ سرمایه»، نه‌تنها از محل عایدات مالیات بر ارث، که از مالیات مترقی بر شبکۀ ثروت نیز حاصل می‌شود. این فرم جدیدِ مالیات مترقی بر دارایی، گردش دائمی دارایی‌ها را تضمین می‌کند و اطمینان می‌دهد که دارندگان ثروت‌های بسیار عظیم، دارندگانی الی ابد نخواهند بود.
جهت مشاهده تصویر بزرگ، روی تصویر بالا کلیک کنید.