درباره به حداقل رساندن پشیمانی: معرفی یک کتاب و یک فیلم

یکی از خوانندگان خوب سایت، ذیل مطلب «چارچوب به حداقل رساندن پشیمانی» کامنتی گذاشتن که حسابی منو به فکر برد. البته دیدم در زمان کوتاه نمی‌تونم پاسخی همراه با همدلی (Empathy) به ایشون بدم، ولی حس کردم ممکنه ایشون چندان به خود اون ایده توجه نکرده، و بیشتر توجش روی بافت محیطی نویسنده اون مطلبه. بنابراین بهتر دیدم برای ادای بهتر این مفهوم، یک فیلم و یک کتاب رو معرفی کنم.

کتاب آخرین سخنرانی (۲۰۰۸)

رندی پاش: ۴۷ ساله، دارای سه فرزند ۲ و  ۳ و ۶ ساله. استاد علوم کامپیوتر کارنگی ملون و متخصص در مورد دنیاهای مجازی. دارای سابقه همکاری با الکترونیک آرتس، والت دیزنی و گوگل.

همه‌ی اینها خوب و جالب است. اما افرادی با چنین رزومه ای کم نیستند. آنچه رندی پاش را متمایز میکند این است که پزشکان به او گفته اند در اثر سرطانی که دارد، طی سه تا شش ماه آینده خواهد مرد.

او در سال ۲۰۰۷ آخرین سخنرانی خود را انجام داد، در حالیکه واقعاً میدانست که آخرین سخنرانی او خواهد بود. او در مورد اهمیت رویاها و تلاش برای رسیدن به آنها و اهمیت بلندپروازی صحبت کرد.

او در جایی از صحبت‌هایش گفت:

دیوارهای بلند را نساخته‌اند تا مانع رسیدن ما به رویاهایمان شوند.
دیوارها را ساخته‌اند تا با سخت کوشی و عبور از آنها، به خود و دیگران نشان دهیم که رویاهایمان چقدر برایمان مهم هستند.
دیوارها مانع ما نیستند.
دیوارها وجود دارند تا مانع کسانی شوند که به اندازه‌ی ما، رویاهایشان را دیوانه وار دنبال نمی‌کنند.

فیلم پروفسور (۲۰۱۸) با بازی جانی دپ

هیچوقت نمی‌توانیم تصور کنیم که اگر روزی کسی در چشمانمان زل بزند و بگوید که تنها شش ماه دیگر زنده هستیم، چه واکنشی نشان خواهیم داد؟ آیا به سراغ کارهای عقب افتادمان می‌رویم؟ یا بالاخره تصمیم می‌گیریم همان کاری که سالها در انتظار انجامش بودیم را انجام دهیم؟ احساسات و حرف‌های نگفته‌مان را بیان می‌کنیم؟ یا به سوگواری مینشینیم تا مرگ سر برسد؟

2018 - The Professor - Johnny Depp


پی‌نوشت: تصمیم داشتم سر فرصت فیلم پروفسور رو معرفی کنم، ولی یادداشت آقا محمد باعث شد در زمان کمی این مطلب رو بنویسم …

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا