مایکل پورتر میگوید تا زمانی که نگاه ما به مسئولیتهای اجتماعی سازمان به شکل «هزینه» باشد، اتفاق مؤثری نمیافتد. چون به محض آنکه کمی از سود شرکت کم شود، با استناد به تفکر «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است»، اولین بودجهای که قطع میکنند، بودجهی CSR است و اگر بخواهیم در همین چارچوب فکری قضاوت کنیم، صاحب کسبوکار کارِ درستی میکند.
بیشتر اپیزودهای پادکست دایجست رو گوش دادم و تا حالا دو تاش خیلی برام جالب بوده، قسمت ۱۲ که ماجرای فروپاشی اقتصادی-سیاسی ونزوئلا رو تعریف میکنه و قسمت ۳۴ که به موضوع بازآفرینیِ سرمایهداری میپردازه. در اپیزود ۳۴ بعد از مرور اجمالی سرمایهداری، موضوعات جالبی مثل «تراژدی منابع مشترک»، «آثار جانبی (Externality)»، «مسئولیت اجتماعی سازمان (CSR)» و در آخر «خلق ارزش مشترک (CSV)» رو تشریح میکنه. البته به درستی روی CSV بیشتر توقف میکنه و با ذکر مثالهایی (حتی از استارتآپهای ایرانی) نشون میده که چطور میشه با تغییر نگاه و نوآوری، هم به جامعه سود رسوند و هم باعث سوداوری بیشتر شرکت و برتری شرکت نسبت به رقباش شد.
میتونید غیر از گوش دادن به اپیزودهای پادکست، متن هز اپیزود رو هم از سایتشون بخونید. کار قشنگ دیگه اش اینه که انتهای هر اپیزود، منابع مورد استفاده برای تهیه اون اپیزود رو فهرست کرده. خسته نباشه.
تصویر پوستر این نوشته از مقاله خلق ارزش مشترک (۲۰۱۵) پورتر و کرامر که در مجله Harvard Business Review منتشر شده برداشته شده.